Hoşçakal "Ankara"
Ankarada, Dikmende yazdığım son yazı... Bu ne bir veda ne de ayrılık yazısı... Ama yine de insanın, 6 yıl yaşadığı şehirden, semtten, evden, sevdiklerinden, dostlarından ayrılırken, bir veda türküsü söyleme isteğinin gelmesi kadar doğal bir durum yoktur herhalde...
Hayat öyle bir şey ki bir yandan bir şeyler verirken bir yandan da birşeyler götürüyor. Hiçbir şey dört dörtlük olamıyor. Uzun süre işsiz kaldıktan sonra, önüme geç de olsa istediğim bir kurum ve pozisyon sunuldu. Ama istediğim şehir olmadı. önceki yazılarımda da yazdığım gibi tartının ibresi, hem benim hem de çevremde danıştığım yakınlarım tarafından, bu seçim yönündeydi. Ve artık dikmendeki evimi boşaltıyorum. Bu hafta yolcuyum kısmet olursa...
Nasıl unutabilirim ki 2001den beri Ankara'da yaşadıklarımı, anıları, acı&tatlı şeyleri. Unutmama imkan yok. Beytepeyi, Dikmeni, Kızılay'ı, Sakarya'yı, çifliği, midye&kokoreçcileri vs. Hele bir de evimde yaşadığımız o güzel günleri. Yeri geldi güldük, yeri geldi üzüldük, yeri geldi tartıştık, yeri geldi sustuk... O ev birçok şeye tanık.
Daha yazamadığım daha doğrusu yazmak istemediğim çook şey var. Yazmak istemiyorum çünkü normal bir durumu trajik hale getirmemek lazım. Yakınlarımla vedalaşırken de olayı trajik bir durumu sokmadık zaten ortada trajik bir durum yok :)
Evet gidiyorum Ankara'dan, sevdiklerimle arama mesafe giriyor. Ama bu hiç de problem değil... Bir ayağımın Ankara'da olacağı "Clear, Obvious, Trivial :)". Ama tabi palavra sıkıp, eskisi gibi görüşebilecez demiyorum. Malum hayat şartları herkesi farklı bir yere sürüklüyor. Tabiki "Ankaradakiler" her zaman yüreğimin bir köşesinde saklı kalacak. ımkanlarımızın, durumumuzun yani uygunluğumuzun kesişim kümesinin boş küme olmadığı her zaman görüşeceğimize inanıyorum...
Bir süre siteme yeni içerik ekleyemeyeceğim. Malum internetim ne zaman bağlanır bilemiyorum... En kısa zamanda görüşmek üzere...