Bahar şenlikleri Başkadır
Trenle gidip gelirken Mersin'den Adana'ya ve Adana'dan Mersin'e giden öğrenciler oluyor. Grup halinde kalabalık olduklarından konuşmlarına kulak misafiri olmamak elde değil. 23 Nisandan hemen sonra eğlence şenlik planları yapmaya başladılar. çukurova, Mersin ve çağ üniversitesi şenlikle arka arkayaydı. şenlik haftası olduğunu anlamak hiç güç değildi. Tüm gençlik rahat kıyafetler, deftersiz kitapsız gidip geliyorlardı. Hemen kendi geçmişime, gençlik yıllarımıza gidiverdim. Gidiş o gidiş uzun süre geri gelemedim :)
Yolda gidip gelirken kulağımdaki mp3 çalar ile her yılın şenliğine gidiverdim. Mp3çalarda mutlaka üniversite yıllarına ait unutamadığım şarkılar da olduğundan geçmişe yolculuk çok kolay oldu :) Her yılın şenlik programını dahi sayabilirim şuanda :)
Bizler de herkes kadar olmasa da şenlik haftasından 2-3 gün önce sererdik dersleri. Herkes kadar seremezdik, çünkü bizim bölümde sınavlar ve dersler şenlik haftası dinlemezdi ve tam gaz devam ederdi. çok sinir bozucu bir durumdur. Hele bir de yurtta kalıyorsanız, veya eskiden olduğu gibi şenlikler bölüm ile yıldız anfi arasında yapılıyorsa. Fakat tüm bunlar eğlencemizi yavaşlatsa da engellemeyezdi. şenliklerin ilkgünü sönük geçerken tempo git gide artardı. Gündüzleri bol bol yenilir içilir, otlarda çimlerde gezilir, belki oyunlar oynanırdı. ılerleyen saatlerde şenlik alanına girilir ekip ile birlikte güzel yerler tutulur ve eğlence başlardı. şenlik başında ılık ve pahalı bira içilirken, günün sonlarına hatta ucuzlayan bira şenliğin sonlarına doğru yarı fiyatından da ucuza alınabilinirdi. Tabi ilk günler çok pahalıya alınırdı. Veya evde şarap getirilir ve tam gaz eğlence başlar. Akşam konserler bitince gecenin ilerleyen, ertesi günün ilk saatlerinde evlere gidilir, öğlene kadar yatılır öğleden sonra yine tamgaz devam. Gerçi şenliklerin genelde ortası çok iyi geçerdi. Son gün pek kaliteli olmazdı, ve son günden 2 sonra finaller başladığı için içimde bir tedirginlik olur, vicdan azabı başlardı, ve son günlere genelde katılmazdım. Evde kalıp çalışabilir miydim: HAYIR... Maksat vicdan rahatlasın :) :P Belki de üniversite yıllarının geçirilen en güzel günleridir şenlikler... Tadı halen damağımda. Hepsinin ayrı bir özelliği ayrı bir anısı vardı. ılk yıldan hem hüzünlü hem sevinç içerisinde olunan "acaba mezun olabilecek miyiz" tedirginliği içerisinde öğrencilik yıllarımızda geçirdiğimiz son ve askerden sonra katıldığım şenliğe kadar...
Geçtiğimiz 3 yıl boyunca niyetlenip gidemediğim için bu yıl hiç niyetlenmedim dahi... Ama uzaktan uzaktan takip ettim, sağolsun arkadaşlar Mfö ve Candan konserinden canlı bağlantı yaptılar bana, bir içerlettiler... Napalım belki bir gün tekrar gidebilirim, tekrar o coşkuyu atmosferi yaşayabilirim...
Son gittiğim şenlik... Tarih 15 mayıs akşamı. Nöbetçi astsubayı kafalayıp bir gün önce çıktık. Sürpriz yaparak Ankaraya geldim. Kendimi garip hissediyordum. ınsanlardan uzaklaşalı tam 156 gün olmuştu. Döndüğüm gün de şenlikler başlıyordu. Hemen Beytepe'ye gitmiştim, ınsan kendini garip hissediyor... Foto galeri deki resmime bakarsanız nasıl olduğunu görürsünüz :) Beytepede katıldığım son şenlikti... Diğer şenliklerin olduğu gibi askerden geldiğim gün başlayan şenliklerin de hatırası ve hatırlattıkları çoktur... Tam 4 yıl geçmiş üzerinden... 4 yıl önce olduğu gibi yine aralık ayında askere gidenler geri dönüyorlar... şenlikler biterken herkeste final ve mezuniyet, askerden gelenlerde işe iş bulma tedirginliği... Herkeste ayrı bir mücadele...